شناسایی عوامل تأثیرگذار بر پذیرش فن‌آوری آموزش از دور در بین دانشجویان دانشگاه پیام‌نور

هدف اصلی این تحقیق، شناسایی عوامل تأثیرگذار بر پذیرش فن‌آوری آموزش از دور در کلاس درس دانشجویان دکتری تخصصی مرکز تحصیلات تکمیلی دانشگاه پیام نور بود. این پژوهش، از نوع توصیفی بوده که با روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش، متشکل از 1384 نفر بوده که از میان افراد مذکور، 248 نفر از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده با استفاده از جدول مورگان انتخاب و به پرسش‌نامه‌ای که با استفاده از نظرات 30 کارشناس و خبره آموزش از راه دور ساخته شده، پاسخ دادند. برای تأمین روایی و پایایی ابزار جمع‌آوری اطلاعات به ترتیب از نظرات متخصصان آموزش از دور و آلفای کرانباخ (84/0) استفاده شده است. پاسخ‌های دانشجویان با استفاده از فنون آمار توصیفی و استنباطی با نرم‌افزار SPSS و Lisrel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که 5 عامل، به ترتیب: خودکفایی در فن‌آوری، تبحر در کار با فن‌آوری، مفید بودن، دسترسی آسان و حمایت همه جانبه در پذیرش فن‌آوری، دارای بیشترین بار عاملی تعیین کننده بوده است. هم‌چنین، نتیجه به دست آمده، با استفاده از تحلیل عاملی نشان‌دهنده مناسب بودن شاخص‌های برازندگی (97/0CFI=) و (067/0RMSEA=)، (98/0ACFI=) و (98/0=NFI)  می‌باشد. به عبارت دیگر، می‌توان، از این عوامل به عنوان معیاری برای عوامل تأثیرگذار در پذیرش فن‌آوری آموزش از دور در دانشگاه پیام نور ایران استفاده کرد.